Wijnhuis
Terras Gauda is een van de toonaangevende wijnbedrijven van Spanje, gelegen in O Rosal, een subregio van Rías Baixas. Deze prachtige streek ligt in het zuiden van Galicië, net boven Portugal. Hier geen dorre, woestijnachtige landschappen, maar smaragdgroene, schilderachtige en zachtglooiende heuvels, die eerder doen denken aan Ierland dan aan Spanje. Ze kijken uit op de Atlantische Oceaan met ruige vergezichten. Het relatief koele klimaat met veel neerslag zorgt, in combinatie met de bodem van graniet en leisteen, voor veel mineraliteit en een goede zuurgraad. De druif albariño vormt samen met de lokale druiven caíño blanco en loureiro de topwijn O Rosal. Daarnaast maken ze een wijn van 100% albariño, de Abadía de San Campio. De wijnen zijn niet alleen bekend om hun kwaliteit, maar ook omdat ze op de wijnkaarten van alle sterrenrestaurants prijken, en dat geldt niet alleen voor restaurants in Spanje
Vinificatie
De trossen worden met de hand geoogst en in kleine kratten (maximaal 18 kilo inhoud) naar de wijnkelders gebracht. Beide druivenrassen worden apart verwerkt tot de uiteindelijke assemblage na de alcoholische gisting. De druiven worden zacht gekneusd en van de stelen ontdaan, waarna ze met schillen 3-6 uur bij 8-10°C inweken. Dit geeft de wijn meer kleur, meer aroma’s en meer structuur. De gekneusde druiven worden dan langzaam geperst. De most verblijft 72 uren in een tank om bij 8-10°C op natuurlijke wijze door bezinking te worden gezuiverd. De gisting vindt plaats op RVS tanks en duurt 21-30 dagen bij een gecontroleerde temperatuur van 17-19°C. Terras Gauda gebruikt een speciale ‘startcultuur’ voor het gisten, op basis van de in de eigen wijngaarden gevonden gistcellen. Om de frisheid van de wijnen te waarborgen vindt geen malolactische gisting plaats. Door koude stabilisatie bij -2°C is de zuiverheid van de wijn gegarandeerd. Tot en met het bottelen worden de jonge wijnen onder beschermende atmosfeer gehouden.
Smaak impressie / serveertemperatuur / bewaarcapaciteit:
Groengeel van kleur met flitsen van viscositeit. In de neus wordt u getrakteerd op een groot scala aan aroma’s, van herinneringen aan verse druiven en appelcompote tot aan subtiele nuances van rijpe perzik en accenten van witte bloemen. In de mond zeer klassiek van stijl, een trouwe vertolker van de ‘Rosal dal’ traditie, met een verrukkelijke fruitige stramien. Serveren: 10-12°C. Bewaren: jong in zijn fruit drinken, tot 2-3 jaar na de oogst.
Culinair advies: Vis, zeevruchten, salades, wit vlees, typische Galiciaanse kazen als Tetilla, Arzúa-Ulloa of nog lekkerder San Simón de Costa.
Smaaktype: Medium body, aromatisch
CRITICI OVER DEZE WIJN
Wine Spectator 90
Crisp and lively. Bright citrusy acidity drives green apple, quince and lime flavors in this fresh white, while a briny note adds interest. A touch of spritz accentuates the acidity, keeping the minerally finish fresh and clean. Albariño, Caino Blanco and Loureiro.
De Grote Hamersma 9
Zonder gist geen wijn. Wereldwijd bestaat er dan ook een levendige handel in. Dat is te zeggen: in de gecultiveerde soorten met als basis saccharomyces-cerevisiaegist, waarvan in 1996 pas het volledige genetisch materiaal in kaart werd gebracht. Verrassend genoeg speelt ons eigen DSM een dominante rol als aanbieder. De multinational die zich sinds 2000 geen 'chemiereus' meer wenst te noemen, afficheert zich als 'a global science-based company active in health, nutrition and materials'. En hun slagzin Bright Science, Bright Living is er om dat wereldkundig te maken. Natuurlijk klinkt een en ander lang niet zo tot de verbeelding als bijvoorbeeld 'wilde gisten' maar er zijn nauwelijks producenten die daar hun hele oogst aan durven toe te vertrouwen. Bij deze autochtone soorten die van nature voorkomen op de druiven in de wijngaard en in de wijnkelder, is het namelijk maar afwachten of ze het verlangde wijnmaakproces tot een goed einde brengen. En een geblokkeerde gisting waarbij de omzetting van suiker naar ethylalcohol en koolzuur stopt, is de nachtmerrie van iedere wijnmaker. Hij heeft dan namelijk geen wijn. Lees: geen inkomsten. Enkele grote producenten willen bij wijze van experiment wel eens wat vaatjes 'wild fermented' maken. En hier en daar zijn er ook wat fundamentalistische biowijnboeren actief die de vinologische variant van het spelletje 'Doet-ie 't niet of doet-ie 't niet?' durven spelen. Voorstanders van gecultiveerde gisten verwijten hen echter een organoleptische overbelofte. In tegenstelling tot wat er wordt beweerd, draagt 'terroirgist' helemaal niet bij aan de zo karakteristieke geur- en smaakexpressie van biowijn. Tenminste, als we onderzoek mogen geloven. Daaruit blijkt dat wie zijn wijn produceert met wilde gisten iedere oogst te maken krijgt met een andere stam waardoor er van een eenduidige signatuur nooit sprake kan zijn. Nu is het echter niet ondenkbaar dat deze research afkomstig is uit een bepaalde hoek. Maar in ieder geval is wel zeker dat het gebruik van gecultiveerde gisten een aantal voordelen met zich meebrengt. Een gegarandeerde en complete gisting bijvoorbeeld. Met een heldere wijn als resultaat. Zonder rare luchtjes. En zonder dat er nog een ongewenste extra gisting op fles plaatsvindt, waardoor een als 'stil' bedoelde wijn zich plots als champagne gaat gedragen. Of waarvan de fles ontploft. Wie grote hoeveelheden produceert, zit niet op dergelijke verrassingen te wachten. Zij maken gebruik van de DSM-portfolio waarin een groot aantal verschillende - soms met wilde soorten gecombineerde - selecties zijn opgenomen die voorzien in een keur aan toepassingen. Om druivensap krachtiger te laten vergisten. Voor een zachter mondgevoel. Voor meer elegantie. Of om een al aanwezige smaak in een druif sterker te benadrukken. Sauvignon blanc met meer kruisbessen? Chardonnay met meer ananas? Of merlot met meer pruim? Er is altijd een gist die de juiste knopjes weet te vinden. Maar ook minder massaal werkende wijnmakers blijven graag 'in control'. Dermate zelfs dat Bodegas Terras Gauda in het Noord-Spaanse Galicië octrooi heeft aangevraagd - en gekregen - op de gistcellen uit de eigen albariñowijngaarden. Daarmee hebben zij een aantal jaren geleden een speciaal ontwikkelde 'startcultuur' ontwikkeld die hun Rías Baixas 'O Rosal', dé subzone binnen de regio, tot wit met een uniek fris smaakpalet heeft vergist. We proefden hun knisperverse oogst (dit jaar hebben we te maken met de dertigste editie) en dat werd gevierd met rinse appelcompote, een ontmoeting tussen koele meloen en peer, trippelende druiven, flirtende citrus, een veeg abrikoos. Maar dat laatste kan ook perzik zijn geweest. En dan hebben we ons vergist.
Perswijn 4,5*
Peer en meloen, rijp, breed.Zacht en sappig, weelderig, fijne zuren.
Nicolaas Klei Omfietswijn 2019.
In Rías Baixas, dat stukje Spanje boven Portugal, maken de inboorlingen witte wijn van albaririo, een druif die op z'n Portugees alvarinho heet, en waarvan niet veel meer bekend is dan dat hij al eeuwen aan beide oevers van de Miño/Minho voorkomt. Overmoedig geworden door hun internationale succes plukken sommigen hun druiven overrijp en timmeren daar dan modieus dure eikenhouten vaten omheen, wat leidt tot alcoholische wijnen die naar versgelegd parket rieken. Gelukkig bestaat er ook nog de ware rías baixas, geurend naar druiven, bloesem, munt en oud geld, met in de afdronk een ondernemen bittertje.
